Rekrutacja i zatrudnianie stały się wyzwaniem w czasie pandemii. Dystans społeczny, izolacja i home office sprawiają, że rekrutacja, jaką znamy, jest niemożliwa. My, w CODEFUSION, musieliśmy wymyślić pewne procesy na nowo. Opowiemy Ci, jak to zrobiliśmy i jak powstało InGame HR!
Jesteśmy małą firmą programistyczną z Opola. Opole nie jest dużym miastem, z populacją około 130,000 ludzi. Posiada dwie uczelnie wyższe, na których można studiować informatykę. Nasi pracownicy to niemal wyłącznie absolwenci tych uczelni. Rozpoczynamy proces rekrutacji na długo przed ukończeniem przez nich studiów. Często jesteśmy gośćmi na różnych imprezach organizowanych przez te uczelnie. Tak było w przypadku corocznych targów pracy na Politechnice Opolskiej. Od lat podczas tych targów wypełniamy naszą listę rekrutacyjną Programu Praktyk Letnich i zbieramy wiele kontaktów do potencjalnych pracowników. Wielu studentów przyszło z CV, które chętnie przyjęliśmy i wykorzystaliśmy w dalszym procesie rekrutacji. Inni rozmawiali, brali materiały lub wizytówki, a czasem odzywali się do nas po targach. Mieliśmy wrażenie, że z niektórymi studentami tracimy kontakt. Aby temu przeciwdziałać, wymyśliliśmy prostą ankietę, którą studenci mogli wypełniać na miejscu, odwiedzając nasze stoisko.
To działało świetnie. Pytania w kwestionariuszu były lekkie i zabawne, a studenci dobrze się bawili odpowiadając na nie. Udało nam się zebrać wiele kontaktów od studentów. Wykorzystywaliśmy te kontakty w procesie rekrutacji.
Potem przyszła pandemia. Uniwersytet odwołał wiosenne targi pracy w 2020 roku. Pandemia pogłębiła się jesienią, więc targi pracy zostały przeniesione do sieci. Wiedzieliśmy, że po raz kolejny stracimy niektóre kontakty, ponieważ studenci będą prawdopodobnie mniej angażować się w rozmowę. Musieliśmy zrobić coś, aby przynajmniej częściowo rozwiązać ten problem. Wymyśliliśmy InGame HR i postanowiliśmy go dogfoodować (dogfooding to termin, którego używamy w rozwoju oprogramowania, gdzie podmiot odpowiedzialny za rozwój produktu software’owego sam używa stworzonego przez siebie oprogramowania) podczas pierwszych targów pracy online, w których uczestniczyliśmy, jako pracodawcy.
Pomysł polegał na tym, aby zaoferować studentom zabawny i rozrywkowy sposób na pozostawienie nam namiaru, abyśmy mogli się do nich jakoś odezwać. Zdecydowaliśmy się na wykorzystanie gier komputerowych i połączenie ich z kwestionariuszem online. Studenci rejestrują się w grze poprzez wpisanie swojego adresu e-mail. W trakcie gry, gdy stracą życie, pojawia się pytanie. Jeśli odpowiedź jest prawidłowa, student zachowuje życie; jeśli nie, traci życie. Gra toczy się dalej. Zadajemy studentom kolejne pytania, a w efekcie otrzymujemy listę e-maili kontaktowych i wstępną selekcję kandydatów.
